24. август 2015.

Опрости, срећа је важнија од теткиног лека

Имам план.
Ти и ја и нека велика планина и колиба.
Само на неколико дана.

Само док не обећаш да нећеш да бежиш.
Само док ме не заволиш.

Онда ћемо ићи у град
и пити кафе
и јести колаче
и све ће бити тако лепо...

И зато...
 Буди спремна.
Долазим по тебе.

Нема коментара:

Постави коментар